- cari
- sif. <ər.>1. klas. Cərəyan edən, axan, axıcı. Cari etmək – axıtmaq. Gülab vurma üzə, etmə göz yaşın cari; Gözüm çıxar, o gül üstündə şəbnəm istəmərəm. S. Ə. Ş.. Gözümdə cari edib əşki həm rəvan getmə! X. N.. Cari olmaq – 1) axmaq, tökülmək. Mirzə Nəsib, Xəlilin anasının danışığını o biri otaqda eşidirdi, qoca Mirzəyə övrətin sözləri o qədər təsir etdi ki, gözündən biixtiyar yaş cari oldu. Ə. Haqverdiyev; 2) məc. mənada. Məktəbdə var şərafət; Dəftərdə var lətafət; Cari olur qələmdən; Şirinşirin hekayət. M. Ə. S..2. Keçməkdə olan, hal-hazırkı, indiki, indi baş verən, cərəyan edən. Cari dərs ili. Cari ildə – İclası hərbi şuranın sədri Səttarxan açdı və qısa olaraq cari vəziyyət və gələcək vəzifələr haqqında danışmaq üçün Əli Səhlanlıya söz verdi. P. M..◊ Cari etmək (eləmək) klas. – müəyyən üsul və ya qayda ilə icra etmək, yerinə yetirmək, rəsmi şəklə salmaq. <Şah:> Sonra üzün Molla Rəsula tutub buyurdu ki: – Bunların siğeyi-talaqlarını cari eylə! M. F. A.. <Şeyx Nəsrullah Şeyx Əhmədə:> Şeyx Əhməd, mənim tərəfimdən vəkil ol və siğəni cari elə. C. M.. Cari olmaq – icra olunmaq, rəsmi şəklə salınmaq, qanuniləşmək. <Mirzə Əhməd ağa:> . . Qızının nikahının Fərmana cari olmasına riza verirsənmi? Ə. H..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.